Wetenschappelijk onderzoek heeft middels decennia lang onderzoek bewezen dat de erfelijk familietrauma*, conceptie, zwangerschap en geboorte een imprint achterlaten. Deze vroegste ervaringen in ons leven hebben meer invloed op ons gevoel van welbevinden dan we denken. Het voortdurend vastlopen in het leven, moeilijk op gang kunnen komen, gevoelens van onveiligheid en angst kunnen hun oorsprong al hebben in de tijd in de baarmoeder. De omstandigheden waaronder je als foetus in de baarmoeder hebt verbleven en hoe je ter wereld bent gekomen vormen de basis voor je gevoel van veiligheid en verbondenheid. De ervaringen van je moeder en jezelf, denk hierbij aan chronische stress, trauma en terugkerende emoties, in de prenatale periode zijn nodig om je voor te bereiden op het leven buiten de baarmoeder.

Zo kan het zijn dat jij een stressvolle baarmoeder omgeving hebt gekend. Als reactie hierop zal jouw systeem zich daar op aanpassen door meer ‘aan’ te gaan staan en meer lichamelijke spanning te creëren. Je hebt een verhoogde alertheid zodat je bent voorbereid op wat komen gaat. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat de tijd in de baarmoeder voor jou super heerlijk was, je geen of nauwelijks erfelijk familietrauma met je meedraagt, maar dat jouw geboorte zelf geen pretje was, denk hierbij bijvoorbeeld aan een kunstmatig versnelde bevalling. Je eerste eigen trauma is daarmee een feit. Dit kan dus ook weer gevolgen hebben tijdens je leven. En zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen. Je eerste imprints worden dus in de buik en tijdens je geboorte gemaakt om jou voor te bereiden op het leven. Hiermee wordt de kans op overleven vergroot. Maar wat nou als deze imprints jou tot last zijn? Als je bijvoorbeeld continu een bepaalde angst ervaart zonder dat je weet waar het vandaan komt. Of dat jij je zonder direct aanwijsbare reden je leven lang al onzeker of niet gewenst voelt, of dat jij je plek niet in durft te nemen, of het leven als overleven ervaart?

Welke invloed hebben de vroegste ervaringen op jouw leven? Waarschijnlijk denk je dat je je daar niets meer van kan herinneren en dat het niets te maken heeft met hoe je nu in het leven staat. Voor een deel is dat waar. Met het denkende deel van je brein heb je inderdaad geen herinneringen meer aan je geboorte. Maar in je onderbewustzijn zijn herinneringen rond je geboorte bewaard gebleven en deze imprints hebben grote invloed op je welbevinden.

Hoe zou het zijn als je dat zou aanpakken? Hoe zou het zijn als je meer ontspanning, zin en vreugde in je leven gaat ervaren? Als je dichter bij je ware zelf komt en daarmee in een positieve flow?